Crossroads

Inmiddels 2 weken voorbij en we zijn veilig aangekomen in Fuzhou. We verblijven in een prachtig weeshuis waar we vandaag een rondleiding hebben gehad. Maar voor we daar over vertellen, natuurlijk eerst meer over onze tijd op Crossroads en de vlucht naar Fuzhou en het hotel.


De vlucht naar Fuzhou
Daar zitten we dan op het vliegveld in Hong Kong genietend van onze kop koffie en milkshake. Even uitblazen en nagenieten van de afgelopen weken en indrukken. Wat hebben we nu eigenlijk allemaal gezien, meegemaakt en gedaan? We hebben een hele fijne tijd gehad bij Crossroads. Het begon allemaal toen we met de taxi binnen reden (dit keer waren we in één keer goed gereden door de duidelijke instructies van Joël voor de taxichauffeur, (nl 3 verschillende kaartjes waar locatie op te zien was en het adres in Engels en Chinees geschreven). We zagen meteen het bordje receptie waar we met onze loodzware koffers onze aanwezigheid bekenbaar maakten.

Gelukkig wist de receptioniste meteen wie we waren. Sterker nog, al snel kwamen we er achter dat we als echte celebraties werden beschouwd. We mochten even onze koffers parkeren in hun kantoor en het ons gemakkelijk maken in het café, ons contactpersoon Johana zou ons komen ophalen. Op het terrein van Crossroads hebben ze een echte fairtrade café en shop waarin ze niets anders dan alleen fairtrade spullen verkopen. Een warm onthaal bij de bar de Afrikaans ingerichte café en de echte chinese banken (lage banken waar je aan kunt liggen) maakte het helemaal af. We bestelden onze drankjes en wachtte tot ons contactpersoon ons kwam ophalen. Na enkele minuten kwamen 2 dames ons verwelkomen. Ze vertelden hoe ze er naar uitgekeken hadden om ons te ontvangen. Zelfs zo erg dat ze de vrijdag van onze aankomst in Hong Kong iemand hadden gestuurd om ons te komen kidnappen (helaas mislukt) en vervolgens de zaterdag een welkoms bbq hadden georganiseerd om ons te introduceren aan alle werknemers (helaas waren wij toen nog bij YWAM) en ons de rest van de week hadden ingepland om met iedereen van de organisatie te praten en mee te draaien. Daarna werden we naar onze kamer begeleid. (Voor de mensen die nog steeds denken dat alle mensen in Hong Kong in een klein hokje wonen, hier is schokkend nieuws!) Omdat we nog niet getrouwd waren kregen we allebei onze eigen luxe appartement (tegenover elkaar). We hadden genoeg ruimte voor 20 personen!

Later hoorden we dat het terrein van Crossroads vroeger een Britse militaire basis was, waar ongeveer 400 Gurka`s gelegerd waren. Dit waren zeer gevreesde Nepalese soldaten (die voor de Britten vochten). De appartementen die wij hadden gekregen werden vroeger door de officieren gebruikt.

Dan Crossroads zelf. Iedere dag begon min of meer hetzelfde. Bij Joël ging rond half acht de wekker. Hij stond op, stak de drie meter over naar het appartement van Jerusha en deed er dan ca een kwartier over Jerusha haar bed uit te krijgen. Vervolgens hadden we meestal net genoeg tijd om te ontbijten, om vervolgens net te laat bij de dagopening aan te komen.

Daarna hadden we meestal een heel programma wat we konden afdraaien. Gelukkig was het wel relaxt en kon Joël er, na wat onderhandelen, ook nog wat vrije tijd bij inplannen. We deden onder meer mee aan twee simulaties die Crossroads doet. Deze zijn bedoeld om mensen bewust te maken van onder meer armoede, of oorlog. De eerste die we deden was de `Refugee run`. Dit was ook gelijk de heftigste. We werden bij een groep Chinese mediastudenten gestopt, waarna de meesten van ons een nieuwe `identiteit` kregen. Jerusha werd een meisje van 12 en Joël een advocaat die wel geld had, maar ook slecht ter been was.

Vervolgens werden we allemaal een kamer ingejaagd waar iemand ons kwam vertellen dat de vijand in aantocht was en dat we ons snel uit de voeten moesten maken. Hij was nog niet uitgesproken of er werd een stuk van de muur opgeblazen, waarna een hele groep `soldaten` (vermomde medewerker van Crossroads waarmee we de dag daarvoor hadden zitten dineren) ons bestormden en ons dwongen om op de grond te gaan liggen. Daarbij werd veel lawaai gemaakt en druk uitgeoefend. Het was echt een bijzondere ervaring om dit zo mee te maken. Vervolgens wisten we gelukkig te ontsnappen en kwamen we in een tentenkamp terecht. Daar ging het grootste stuk van de simulatie over. We moesten zien te overleven in een vluchtelingenkamp met onze `tent`. Tijdens de verschillende dagen maakten we van alles mee. Uiteindelijk maakte de hele simulatie best wel indruk op ons.

Verder hadden we ook heel veel goede gesprekken. Jerusha liep een aantal keer mee met de kinderwerkers op het terrein, die voor de kinderen van de medewerkers zorgen. Uiteindelijk kwamen we er achter dat er zelfs een heuse school op het terrein was. Joël praatte met ongeveer iedereen tegelijk. Dat kwam niet omdat hij zelf nu zo graag met iedereen wilde praten, maar blijkbaar wilde iedereen wel met hem praten. Zo ging hij langs de afdelingen communicatie, het projectmanagement, degene die de simulaties leidde en uiteindelijk zelfs bij de oprichtster van de organisatie die ook een media achtergrond had en graag met hem wilde praten.

Uiteindelijk blijft bij ons vooral de ongelooflijke warmte en vriendelijkheid hangen van de mensen bij Crossroads. We hebben ons zelfden zo welkom en zo gewenst gevoeld als daar. Een heel bijzondere tijd. Of we er ook zullen terugkeren in oktober weten we nog niet helemaal zeker, maar ons gevoel gaat er toch zeker wel naar uit. Als we terugkeren uit China gaan we nog een middag/avond naar Crossroads terug, voordat we weer naar Nederland vliegen. Ons idee is nu om dan duidelijk te maken of we er definitief heen willen gaan. Praktisch gezien lijkt het in ieder geval goed mogelijk. Nu hopen dat God ons ook laat zien dat dit werkelijk onze plaats is.